Het werkjaar van 2019 komt langzamerhand in zicht en dat betekent bij Street Children Project de drukste tijd van het jaar. Vooral voor mij was het vanaf september erg druk. Jessica de Programma manager, is voor een paar maanden voor haar studie afwezig en dat betekende dat ik haar taken erbij kreeg. Ook ging in diezelfde periode Sr. Olivia naar Rome voor een programma over Human Trafficking en was een andere collega op verlof. Samen met de Accountant hielden wij ons bezig met de lopende zaken op het werk. Het was ook een drukke periode met jongeren die weer naar school gingen, en onze assistentie nodig hadden. Gelukkig zijn Sr. Olivia en de collega nu weer terug en dat betekent dat de hoogste druk er een beetje vanaf is. De werktaken zijn nu weer wat meer verdeeld en we verwachten Jessica binnenkort ook weer terug, al zijn ik er dan even tussenuit zijn in verband met andere programma’s.
“Stop Human Trafficking”, straatjongeren en medewerkers tijdens de workshop.
In de periode dat ik het werk van Jessica over heb genomen, heb ik meer een beeld kunnen vormen van hoe het schoolsysteem werkt in Ghana en je gaat nog beter begrijpen, dat onderwijs niet voor iedereen is weggelegd en waarom het werk dat SCP in samenwerking met Adamfo Ghana en anderen zo belangrijk is. We bieden jongeren die anders nooit hun educatie zouden kunnen vervolgen nu de mogelijkheid omdat alsnog te doen. De overheid van Ghana promoot momenteel heel erg ‘Free SHS’, oftewel gratis onderwijs voor de Senior High School studenten. Uit eigen ervaring nu, is er helemaal niks gratis. Ja de jongeren hoeven geen schoolgeld meer te betalen, maar daar komen heel veel andere kosten bij, zoals schoolmaterialen die je nodig hebt voor boarding school, extra classes, lesmaterialen, PTA fees en ga zo maar door. Kosten die ouders van de jongeren die wij ondersteunen dus niet op kunnen brengen. Zonder ons zou dat dus betekenen dat deze jongeren bijvoorbeeld na Junior High School hun onderwijs moeten stoppen. Daarnaast komen er ook twee andere problemen kijken met de free SHS. Het land heeft niet genoeg faciliteiten voor alle leerlingen. Dit betekent dat er een ‘double track’ is. Dat houdt in dat een jongere dus voor 3 maanden naar school gaat, om vervolgens drie maanden thuis te zitten, zodat de andere groep naar school kan. Heel apart natuurlijk. Ook de plaatsing van studenten vormt een probleem en leverde dit jaar enorme drama’s op. Jongeren die niet geplaatst zijn, of wel geplaatst zijn, maar op een dag school aan de andere kant van het land en ga zo maar door. Inmiddels is de rust een beetje terug, maar er heerst wel onvrede onder ouders over het systeem. Wij hadden gelukkig maar met een enkele leerling een probleem met de plaatsing en dat is opgelost, na wat moeite over en weer. Het idee van gratis onderwijs is natuurlijk een heel mooi doel van de overheid, maar aan de uitvoering schort het nog flink.
Sinds mijn laatste nieuwsbrief hebben we vele programma’s gehouden voor moeders en jongeren in straatsituaties. Zo was er een tweedaags programma georganiseerd voor de kayayei door de nationale gezondheidszorginstantie om hun zorgverzekering te vernieuwen of aan te vragen. Zelf hadden we een tweedaags programma georganiseerd voor de straatmoeders en jongeren met het thema Human Trafficking, om hen meer bewust te maken van de gevaren en hoe zij het zelf ook kunnen voorkomen. Het programma was bijzonder succesvol en de aanloop van de jongeren was zelfs meer dan we aankonden. Tijdens het programma, werden er video’s getoond om het onderwerp meer leefbaar te maken en daarnaast werden er ook verschillende groepsdiscussies gehouden. De reacties van de moeders en jongeren waren positief en ze kwamen ook met duidelijke ideeën over hoe dit gestopt/ voorkomen kan worden. Met dit programma hebben we 5 jongeren kunnen helpen de straat te verlaten en terug naar school te laten gaan of een opleiding te volgen. Daarnaast zijn er ook twee Nigeriaanse meiden door de Anti Human Trafficking Unit naar ons doorverwezen, en zijn ze met onze ondersteuning terug in Nigeria. De laatste tijd komt Human Trafficking steeds meer onder de aandacht van mensen wat, natuurlijk een goede ontwikkeling is.
Zelf heb ik ook net samen met Akwasi een tweedaagse workshop bijgewoond van Operation Underground Railroad in samenwerking met Abuse Relief Corps, over Human Trafficking (Aftercare (na de redding) en Online Safety). De verhalen die we hoorden over de heftige situaties waarin jonge kinderen uit zijn gered en wat gaande is in Kumasi zelf, waren alles behalve bemoedigend. Het was wel heel indrukwekkend te horen hoe zo’n organisatie te werk gaat, in samenwerking met lokale organisaties zoals politie en NGO’s. Dit is een van de vele uitnodigingen de we als organisatie krijgen om verschillende trainingen en workshops bij te wonen. Mensen en organisaties zien steeds meer noodzaak dat er echt iets moet gebeuren, maar het moet natuurlijk niet alleen bij praten blijven. Gemaakte afspraken moeten omgezet gaan worden in acties. Het ligt niet alleen bij de overheid, maar ook aan wat jij zelf kan doen als individu, groep, community etc.
Het is weer een bijzondere roerige periode geweest, met veel ups, maar ook een aantal downs. Het is altijd jammer om te zien, dat bijvoorbeeld een zieke vader met twee kinderen op straat loopt, om hulp vraagt en je stelt alles in werking (ziekenhuis voor hem, kinderen opgevangen) en hij dan deze hulp alsnog afslaat en dus weer met de kinderen op straat is. Het klinkt onbegrijpelijk, maar de harde realiteit. Of dat je een 10 jarig meisje op de markt ziet, die doorverkocht is, daar vanaf 6 uur s morgens tot s avonds water moet verkopen. Haalt ze haar doel niet, wordt ze mishandeld. Onze pogingen om in contact met betreffende persoon of haar familie in contact te komen lopen op niks uit en daarnaast is het ook duidelijk dat het meisje bang is. Zo zijn er nog meer voorbeelden te beschrijven, waar we ons soms machteloos over voelen. De ups zijn, de verschillende goede rapporten die wij we van sommige studenten krijgen, of dat sommige jongeren uit zichzelf vrijwilligerswerk komen doen op het project, verschillende donaties die we krijgen van mensen of ouders om ons heen. Hetzij schriften, twee zakken rijst, geld, kleding alles is zeer welkom. Ook blijft het zeer bemoedigend om te zien dat jongeren wel degelijk het verhaal horen wat ze verteld wordt tijdens street outreach, misschien zijn sommigen onder hen er nog niet klaar voor om de straat te verlaten, maar ze verwijzen wel anderen naar ons door waardoor wij hen weer kunnen helpen met een opleiding. Leuk is dat we nu ook meer jongens sponsoren met een beroepsopleiding.
In het VTC gaat het goed en zijn daar nu ongeveer 40 meisjes die een opleiding volgen of naar school gaan. Dit jaar studeert er niemand af, maar volgend jaar verwachten we dat er weer een groep gaat afstuderen. Ze zijn begonnen met de voorbereidingen op het examen, dat hopelijk in maart gaat plaatsvinden. De meiden die de kapster opleiding volgen, doen het erg goed. Naast het verzorgen van het haar, leren ze ook hoe ze make- up moeten doen, onlangs ben ik zelf onderhanden genomen en met goed resultaat. Verder hebben we nu twee meisjes die de catering opleiding volgen. Dit gebeurt nu nog buiten het VTC, maar we hopen dat binnenkort ook in het VTC zelf aan te kunnen bieden.
Het blijft ontzettend mooi werk om te doen, omdat je iemand echt zichtbaar ziet transformeren van de ene dag op de ander. Emotioneel gezien duurt het veel langer. Dat zie ik vooral in het VTC, daar ga ik 1 keer in de week heen voor counseling. De meiden hebben grote behoefte om met iemand te praten, hetzij over wat ze hebben meegemaakt, gewone kleine dingen, waar ze mee zitten enz. Sr. Olivia heeft daar s avonds niet altijd tijd voor wat heel begrijpelijk is. In het begin hebben ze een beetje moeite om zich open te stellen, maar wanneer zij eenmaal hun verhalen vertellen, wordt duidelijk dat elk van hen veel heeft meegemaakt. Velen van hen hebben moeite om hun emoties te tonen, maar hun veerkracht is immens. Door verschillende gesprekken met hen te hebben en activiteiten, hoop ik dat ze te laten zien dat ze best boos mogen zijn over wat hen is overkomen (‘it was Gods will’) en dat ze nog meer in hun kracht gaan staan en opkomen voor hun eigen belangen. Bij de een gaat het wat sneller dan de ander, maar stap voor stap zie ik ze groeien en zich steeds meer open stellen.
De laatste tijd ben ik ook druk bezig met de voorbereidingen van komend jaar, zoals communicatie onderhouden met de verschillende groepen vrijwilligers die gaan komen uit Ierland, voor twee verschillende programma’s van twee weken. Ook houd ik mij bezig met de voorbereidingen voor de externe evaluatie van het project, voor onze donor uit Duitsland. Daarnaast zijn we bezig met vooruit te kijken naar de verschillende programma’s die op stapel zijn, waarvan de Internationale Dag voor Straatkinderen en het 15- jarig bestaan van het project, de grootste uitdagingen zullen zijn. Verschillende comités zijn opgezet, om zich bezig te houden met de organisatie en planning. De laatste meetings van het jaar staan op het programma en ook het stafuitje. De rapportages en verslagen liggen ook weer te wachten, net als de laatste aanvragen doen voor het eind van het jaar voor financiering van projecten.
Deze keer is mijn blog iets langer dan normaal, maar er is ook veel gebeurd en om je gedachten en gevoelens hierover samen te vatten om het begrijpelijk te maken naar de buitenwereld toe is soms lastig. lk wens iedereen alvast een mooie feestperiode toe en tot mijn volgende blog.
Houdt in de tussentijd de facebook pagina en website van Adamfo Ghana in de gaten voor nieuws over onze December-actie, en updates over onze plannen voor de Internationale Dag 2020 en het 15- jarig bestaan van Street Children Project!
