Juni 2018
“I want to thank Street Children Project and the donors for supporting me. It is because of you I have become somebody. I want to be a teacher so that I can also help other ones to become someone in life”. Dit is een dankwoord van meisje N. aan het project na haar afstuderen. De derdejaars Senior High School studenten zijn klaar met hun examens en wachten vol spanning af op de resultaten. Waar iedereen in NL al weet of hij/ zij geslaagd is, duurt het hier wat langer. Zij zullen pas rond augustus/ september de uitslagen te horen krijgen. Nog even een spannende periode dus. De een kijkt terug op deze periode als de ergste tijd van zijn haar/ leven, terwijl een ander zegt dat het wel mee viel. Onlangs hebben we een meeting gehad met de studenten die dit jaar afstuderen om te horen wat hun toekomstplannen te zijn en hen te motiveren vrijwilligerswerk te doen. We hebben inmiddels 4 jongeren die meewerken in het project als receptionist, medewerker in de opvang, mee de straat op gaan en staf ondersteunen met allerlei werkzaamheden. We hopen dat we de jongeren met dit werk meer bewust kunnen maken van hun eigen rol in de samenleving, maar ook om hen (werk)ervaring mee te geven. Een leuk feit om met jullie te delen is dat dit jaar het merendeel meisjes zijn die afstuderen van senior high school. Ander leuk nieuws om te melden is dat sommige jongeren die wij ondersteunen het zo goed doen, dat zij via hun eigen scholen een sponsorschip aangeboden hebben gekregen.
De laatste tijd ben ik weer wat vaker meegegaan voor straatwerk. Wat ook wel een hele fijne afwisseling is van tijd tot tijd. Het was de periode van de Ramadan, dus veel van hen lagen te slapen of kwamen naar het centrum om hieruit te rusten. Verder lijkt het alsof er een nieuwe trend aan het opkomen is. Zo hebben we nu een paar keer een situatie gehad waarbij we hele jonge kinderen in de leeftijd van 1,5 tot 5 jaar op straat vinden, zonder een verzorger. Het blijkt dan dat hun moeders hun kind achterlaten bij vreemden zonder te melden wanneer zij weer terugkomen. Zo hadden we een situatie met een jongetje van nog geen twee jaar die achtergelaten was op straat bij de ‘rough boys’ (jongens die aan de drugs zitten, diefstal plegen etc.). Na onderzoek gedaan te hebben bleek dat de moeder (zwanger van de tweede) naar Accra was vertrokken, zonder enig bericht. Dit werd gemeld tijdens onze dagelijkse briefing was besloten dat we dit jongentje van de straat zouden halen en naar zusters te sturen die een Childrens Home runnen. Dit was het begin van een hele lange dag. Samen met twee collega’s ging ik daar heen, maar de zusters moesten ons helaas weer weg sturen vanwege de nieuwe regelgeving in Ghana. De zusters konden het jongetje niet zomaar opnemen, zonder een politierapport, toestemming van Social Welfare, oproep op de radio etc. Om 7 uur s avonds konden we het jongetje eindelijk in goed handen bij de zusters achterlaten. Ondanks dat het een lange dag was, waren we allemaal trots dat het geslaagd was. Hadden wij dit jongetje op straat gelaten dan was hij binnen korte tijd komen te overlijden. Wat ook fijn om te zien was die dag is dat hij echt opknapte van de aandacht en zorg. Onlangs zijn we op follow- up geweest en het gaat goed met hem. Zo zijn er nog meer van dit soort verhalen te vertellen of dat het gaat om een tweejarige, 8-jarige, het zijn echt hele trieste situaties.
In mijn vorige blog schreef ik dat het aantal meisjes in het VTC blijft groeien. Er wonen en studeren daar momenteel meer dan 30 meisjes. Vorige week had ik samen met twee collega’s een oriëntatie voor 12 meisjes die onlangs zijn ingestroomd. Drie van hen gaan naar school, terwijl de rest een opleiding volgt tot kapster, kledingmaakster of cateraar. Dit was mijn eerste keer om een oriëntatie met hen te doen en het was leuk om de meisjes beter te leren kennen. Tijdens de oriëntatie hebben we het over hun verwachtingen/ wat willen zij bereiken, wordt het trainingsprogramma besproken, regels van het huis etc., maar bespreken we ook onderwerpen zoals familie en hun verwachtingen, nodigen we gastsprekers uit zoals de politie, een gezondheidsdeskundige om te praten over seksualiteit. Daarnaast deden we activiteiten waarbij ze elkaar ook beter leren kennen en dat leverde toch wel eyeopeners op. Ook kwamen er issues naar boven die je krijgt als een groep meisjes van diverse achtergronden dag en nacht met elkaar samenwonen. Samen met hen kijken we dan naar de beste oplossingen voor deze problemen.
Mijn verantwoordelijkheden in het project blijft groeien en ook blijf ik bij leren. Zo heb ik nu twee keer sollicitatiegesprekken gevoerd voor het aannemen van nieuwe staf, voor de dagopvang, schrijf ik rapportages naar onze donors en in afwezigheid van Sr. Olivia en Jessica heb ik leiding over de dagelijkse dingen in het project, samen met de administratieve assistent. Hierdoor zie je dat het werk wat we doen vele facetten heeft waar je allemaal rekening mee moet houden: zoals je programma’s draaiende houden, de medewerkers allemaal op 1 lijn krijgen en dat bij alles wat je doet/ wil doen altijd na moet denken welke impact heeft dit op de doelgroep in de lange termijn, maar ook op de korte termijn. Andere dingen die gebeurd zijn in de laatste maanden: we hebben een generator gekocht (vanwege de stroomuitval), zijn Sr. Olivia en een aantal stafleden naar het noorden gegaan, voor een bewustwording actie in verschillende communities rondom Tamale. Zijn de meeste rapportages geschreven en zijn we nu druk bezig met fondsenaanvragen te doen voor verschillende projecten zoals het vrijwilligersproject voor jongeren die ondersteund worden door het project. Ook hebben we voor 6 weken twee Nederlandse studenten gehad op het project en vele andere bezoekers. Krijgt het project steeds meer naamsbekendheid door programma’s op de televisie. Tot slot is er nog meer goed nieuws te melden: een aanvraag waar we vorig jaar met het managementteam aan gewerkt hebben voor drie jaar is goedgekeurd door de betreffende organisatie. Een hele opluchting voor het project dus.
Vanaf eind juni krijgen we zoals voorgaande jaren de Spaanse vrijwilligers voor een maand op het project. Daarnaast komen er ook twee Nederlandse vrijwilligers voor een aantal weken op het project werken in juli en augustus. Zelf ga ik van 25 tot 29 juni naar de cursus Mobilising Support in Accra in het kader van de Internationale Dag voor Straatkinderen samen met collega Jessica in navolging van onze collegas die in April zijn geweest over lokale fondsenwerving. En natuurlijk kijken we uit naar het bezoek van Emmanuel en Marre begin juli.
Dit was weer een overzicht van wat zoal gebeurd is in de afgelopen periode. Zelf zal ik in juli/ augustus ook 2,5 week afwezig zijn op het project voor een vakantie. Voor nu wens ik iedereen alvast een fijne zomervakantie en tot in augustus/ september!